مقایسه ی تاثیر آموزش رفتارهای دلبستگی با تن آرامی بر دلبستگی مادر با جنین و نوزاد در مادران نخست-باردار

مقدمه: این تحقیق با هدف مقایسه­ی تاثیر آموزش رفتارهای دلبستگی و آموزش با تن­آرامی بر دلبستگی مادر با جنین و نوزاد در مادران نخست باردار انجام شده است. روش­کار: دراین کارآزمایی بالینی، 126 خانم نخست­باردار از جمعیت آماری زنان باردار مراجعه­کننده به دو بیمارستان حافظ و شوشتری شیراز در سال 1389 به روش نمونه­گیری آسان مبتنی بر هدف انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه 42 نفری تحت آموزش تن­آرامی، رفتارهای دلبستگی و گروه شاهد تقسیم شدند. ابزار پژوهش شامل فرم اطلاعات فردی و بارداری، پرسش­نامه­ی دلبستگی مادر با جنین کرانلی و برگه­ی مشاهده­ی رفتار دلبستگی مادر و نوزاد اوانت بود. برای گروه­های آزمون، چهار جلسه­ی دو ساعته­ی آموزش رفتارهای دلبستگی و یا تن­آرامی برگزار شد. گروه شاهد فقط مراقبت­های معمول بارداری را دریافت نمودند. نمره­ی دلبستگی مادر با جنین، قبل از مداخله و در پایان 1 ماه مداخله و پس از زایمان، در هر سه گروه، سنجیده شد. تحلیل داده­ها با آزمون­های مجذور خی، تحلیل واریانس، تی مستقل و تی زوجی و با نرم­افزار spss نسخه­ی 17 انجام شد. یافته­ها: میانگین نمره­ی دلبستگی قبل از مداخله در سه گروه، اختلاف معنی­داری نداشت (738/0=p) ولی بعد از مداخله، در سه گروه اختلاف معنی­داری نشان داد (003/0=p). افزایش نمره­ی دلبستگی در دو گروه آزمون بعد از مداخله، معنی­دار بوده است (001/0>p)، ولی در گروه شاهد این اختلاف بعد از مداخله معنی­دار نبوده است. نتیجه­گیری: آموزش رفتارهای دلبستگی و تن­آرامی موجب افزایش دلبستگی مادر به جنین و نوزاد می­گردد